Opphaldet her i Baltistan vart litt lengre enn planlagt. Okokyllingen me fekk i gaar var ikkje akkuratt gryteklar. Tilberedinga tok aa saa lang tid at me ikkje rakk billettkontoret foer det stengde. Det var ikkje nok aa ha ein billett, en treng ogsaa aa bekrefte plassen dagen foer avreise. I morgon var flyet innstillt paa grunn av for faa passasjerar - men eg har vorte lova ein plass paa den eine avgangen paa mandag.... saa eg kryssar fingrane.
Baltistan er jo ikkje den verste staden aa slaa i hel nokre dagar. I dag var me paa tur til innsjoen Satpara soer for Skardu. Ein idyllisk innsjoe som er i ferd med aa verta rasert av eit stort damprosjekt, - men eg reknar med at elektrisiteten er saart tiltrengt.
Fekk snakka litt meir med sjaafoeren vaar, som eigentleg er ein kamerat av Abbas. Han er 20 aar og har allereie vore gift i 2 aar. Han gifta seg med sitt eige soskenbarn daa ho berre var 12 aar gamal. Det var imot hans vilje. Han trygla og ba om aa faa sleppe, men foreldra gav seg ikkje. Det var visst ein del av ein "byttehandel" mellom to familiar - og ved aa slaa to bryllaup i saman kunne dei spara mykje pengar. Bryllaup er ein svaert kostbar affaere, og familiene var ikkje saerleg rike. No betalar han utdanninga til kona, som han kanskje treff ein gong i maanaden. Noko tettare samliv faar venta til ho er meir moden og ferdig med utdanninga. Heldigvis var det ei flott jente han hadde gifta seg med...
Har ogsaa faatt snakka med nokre lokale gutar om kvinnene sin situasjon her i Skardu. Den fyrste utsegna eg fekk var jo ganske haarreisande. No fekk eg tid til aa snakka meir inngaande om temaet - og eg fekk utfordra dei litt. Dei innsaag at situasjonen for kvinnene ikkje var saerleg bra og at dei vart sett paa som menns eigedom. Samstundes verka det umogleg aa gjera noko med situasjonen for "det hadde alltid vore slik". Den eine eg snakka med viska etterpaa til Abbas: "Han der burde ta seg ein prat med dei religioese leiarane vaare." Det er tydligvis dei som har det siste ordet.
Medan det i Norge har gaatt saa langt at det kan vaere stigmatiserande aa vera kristen, er det i Pakistan stigmatiserande aa vera "sekularisert" - aa stille spoersmaal om de tradisjonelle og islamske lovene. Det er godt aa oppleva at det likevel er mange som toer aa stille desse viktige spoersmaala. Ei endring maa kome fra pakistanarane sjoelve.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar